Ժամը հինգն անց դուրս ենք գալիս դպրոցից․ ուսումնական հաստատություններում ընդունված ժամերից երկար մնալ միշտ սիրել եմ․ այնպիսի զգացողություն է, թե այդ ժամերին ավելի լավ եմ գիտելիք ստանում ու տալիս։ Ուսանող տարիներիս միշտ մինչև երեկո էի մնում ընթերցասրահում։ Հիմա, երբ որ Քարվաճառում դասերից հետո երեխաների հետ անգլերեն եմ պարապում, պարապունքները ժամը հինգին, հինգ անց ենք վերջացնում։

Պարապունքից հետո մի հաճելի հոգնությամբ երեխաների հետ քայլում եմ դեպի տուն։ Երեխաների հետ աշխատելուց հետո հոգնածությունը լուսավոր է, չի տապալում, այլ ուժ է տալիս՝ հաջորդ օրվա համար․ քանի որ երեխաների հետ աշխատելը հենց հաջորդ օրվա գաղափարն է։

Քայլում ենք դեպի վեր, ու հերթով հրաժեշտ եմ տալիս երեխաներին․ մեր տունն ամենահեռուն է։ Ճանապարհին երկու նոր կառուցվող տուն ենք տեսնում․ երեխաներն ասում են, թե ում տներն են ու հետն էլ ուրախություն արտահայտում․ թող շատ կառուցվեն տներ, թող բոլոր ավերակները տներ դառնան։

Ավելին